روزهای کودکی یادش به خیر، آن زمان ها که:
پدر تنها قهــرمان بود.

عشــق، تنـــها در آغوش مادر خلاصه میشد،

بدتـرین دشمنانم، خواهر و برادر های خودم بودند،
تنــها دردم، زانو های زخمـی ام بودند،

تنـها چیزی که میشکست، اسباب بـازیهایم بـود،
و معنای خداحافـظ، تا فردا بود...!